Tereny po dawnym Garnizonie wojskowym Regimentu Huzarów. Wojska stacjonowały w Karlinie w latach 1850 – 1888 r. Miejsce Garnizonu znajdowało się na terenie dzisiejszej Straży Pożarnej, terenie plebanii, jak i w okolicy gdzie dzisiaj znajduje się parking przy budynku Muzeum Ziemi Karlińskiej.

Pomimo leżących w pobliżu garnizonowych miast Kołobrzegu i Białogardu, Karlino przez 163 lata gościło również różne jednostki armijne, stając się tym samym  miasteczkiem garnizonowym.  Działo się to w dosyć odległych czasach, bowiem pierwsi żołnierze zostali zakwaterowani w Karlinie w 1721 roku, a ostatnia jednostka opuściła miasto w 1884 roku.

W 1850 roku przeniesiono z Chojnic szwadron  5 Regimentu Huzarów, któregoż to zwierzchnik rotmistrz von Puttkamer zainicjował odnowienie wojskowych urządzeń na terenie miasta. Wyremontowano wtedy paśniki i koryta dla koni, wybrukowano place przed stajniami oraz rynsztoki w stajniach, a poprzez przebudowę  dotychczasowej szopy w której trzymano działa, na stajnię, otrzymano miejsce na 12 dodatkowych zwierząt. Stajnie znajdowały się wtedy na terenie dzisiejszej Straży Pożarnej, terenie plebanii, jak i w okolicy gdzie dzisiaj znajduje się parking przy budynku  muzeum, policji i innych instytucji miejsko-gminnych. Do dyspozycji wojska stało w stajniach ponad 90 koni, a dodatkowo w mieście jeszcze 50. Jako ujeżdżalnia w czasie niepogody lub zimową porą służył żołnierzom szachulcowy budynek kryty dachówką, znajdujący się ówcześnie pomiędzy stajniami a Kanałem Młyńskim. Budynek ten, a właściwie jego zarys możemy zobaczyć na zamieszczonym tutaj fragmencie litograficznej pocztówki z 1897 roku, na której to widać teren tzw. Stallhofu (stajnie). Stojący zaś w miejscu dzisiejszego budynku muzeum, a obok dawnej ujeżdżalni dom mieszkalny, został wydzierżawiony na potrzeby wojska. Na parterze znajdowały się pomieszczenia dla rzemieślników, piętro służyło jako dwupokojowy lazaret plus pokój dla obłożnie chorych. Na podwórzu stała ówcześnie drewutnia.